Ontstaan in het hart van de Noorse blackmetalscene in 1993, doorbrak Dimmu Borgir al snel de grenzen van het genre door een klassiek ‘black’ geluid te combineren met symfonische orkestratie.
Pioniers in hun vakgebied, dat is het minste dat we over Dimmu Borgir kunnen zeggen. Baanbrekende albums als ‘Enthrone Darkness Triumphant’, ‘Spiritual Black Dimensions’ en ‘Death Cult Armageddon’ veroverden de hele wereld. Met twee platen in vijftien jaar (‘Abrahadabra’ uit 2010 en ‘Eonian’ uit 2018) kun je Silenoz en Shagrath bezwaarlijk van massaproductie beschuldigen. De band heeft lak aan regels en kiest consequent voor kwaliteit in plaats van kwantiteit. Nieuw werk zit naar verluidt in de pijplijn, maar de heren laten zich niet opjagen. Wat ze brengen, behoort tot het allerbeste in de scene. Ruwe black metal, smaakvol gekoppeld aan epische momenten, doe het hen maar eens na!